A world behind eyelids – Wiwat Lertwiwatwongsa

This very short story about disjunctive human relations through misapprehension offers a rich if rather murky atmosphere and bears the hallmarks of this untypical author, from ludic handling of characters and cinematic anti-plot treatment down to cinematographic references and pet terms and turns of phrase. MB

ooo

โลกหลังเปลือกตา	A world behind eyelids
วิวัฒน์ เลิศวิวัฒน์วงศา	Wiwat Lertwiwatwongsa
		TRANSLATOR’S KITCHEN
=	==
พอปิดไฟทั้งหมด ห้องนั้นก็ดูคล้ายกับโลกหลังเปลือกตา แสงจากป้ายไฟลอดผ่านกระจกฝ้าด้วยอาการของการไหลซึมเข้ามาช้าๆ เปลือกตาของนักเดินทางไกลอ่อนล้า คุณฝันว่าคุณจุดบุหรี่สูบตอนที่เธอนอนหลับ จ้องมองร่างอ่อนล้าหลังเปลือกตาของห้องริมระเบียงหมายเลข 210 โรงแรมชันหว่า	When all the lights are out, that room is like a world behind eyelids. The light from the billboard neon tubes through the frosted glass oozes in languidly. The eyelids of the traveller from far away are drooping with fatigue. You dream you light up a cigarette while she sleeps, stare at the weary body behind the eyelids of Room 210 with balcony of the SanVa Hostel.	Author’s note: The SanVa Hospedaria is a hostel the filmmaker Wong Kar-wai (In the mood for love, The Hand, 2046 …) usually patronises when in Macau. He is the man with the dark sunglasses.
คุณพบชายสวมแว่นดำนั่งสูบบุหรี่อยู่บนบันไดตอนที่คุณเดินลงไปข้างล่าง คนรักของคุณออกไปข้างนอกโดยทิ้งคุณไว้ตอนที่คุณกำลังหลับ ห้องหมายเลข 210 กรุผนังด้วยไม้ฝาบางๆทาสีเขียวมาแต่เก่าก่อนดูเหมือนป้องกันอะไรไม่ได้จนต้องตอกไม้คนละสีปิดให้สูงขึ้นไปอีก คุณได้ยินภาษาจีนจากห้องข้างๆก่อนที่คุณจะหลับ  ในจุดหนึ่งคุณโล่งใจที่ได้มีเวลาส่วนตัวบ้างจากการเดินทางด้วยกันยาวนานเกินไป แต่ลึกๆคุณก็กลัวชายสวมแว่นดำผมสั้นเกรียนสูบบุหรี่ คุณจึงล่าถอยกลับขึ้นห้อง ล๊อคประตู แล้วออกไปยืนทีระเบียง นักท่องเที่ยวบางคนคิดว่าคุณเป็นโสเภณี	You meet a man wearing dark sun- glasses and smoking a cigarette as you walk down the stairs. Your lover has gone out, leaving you behind while you slept. The partition wall of Room 210 is panelled with thin wood painted green for aeons that looked useless for protection and thus had to be topped with wood of a different colour. You heard Chinese being spoken in the next room before you fell asleep. In a way you’re relieved to have some time to yourself after travelling together for too long, but deep down you’re afraid of the man with the sunglasses and close cropped hair smoking a cigarette, so you retreat back to your room, lock the door and then go out and stand on the balcony. Some tourists take you for a prostitute.	A main problem with this sort of text is the adjudication of tenses: present or past? Which action precedes which? What is relevant to the current situation, what is memories or mental projections? Once again, the author is more radical than his translator, who has italicised the parts where ‘you’ is a man to distinguish them from those where ‘you’ is a woman, and thus make the piece easier to read.
พอปิดไฟทั้งหมด ห้องนั้นก็ดูคล้ายโลกหลังเปลือกตา คุณฝันว่าคุณฝัน ในความฝันคุณร่วมรักกับโสเภณีจากถนนข้างล่างซึ่งคุณตะโกนเรียกจากริมระเบียงชั้นสอง โสเภณีสวมกี่เพ้าบนถนนสายความสุข เธอใช้มือจนคุณถะถั่งหลั่งล้น คุณตื่นขึ้นมาพบหลังของคนรัก ห้องสลัวเรื่อเรืองแสงไฟจากข้างนอก คุณพลิกตัวไปกอดเธอ เธอแกล้งทำเป็นหลับ	As soon as all the lights are out, that room looks like a world behind eyelids. You dream that you are dreaming. In the dream you make love with a pros- titute from the road below you’ve called up from the second-floor balcony, a Chinese prostitute wearing a sheath dress on the road to happiness. She uses her hands until you come out in spurts. You wake up facing the back of your lover. The room glows dimly from the reflected light from outside. You draw near and hug her. She pretends to be asleep.
คุณคิดว่าคุณจะรักเขา การท่องเที่ยวไปด้วยกันจะยื้อความสัมพันธ์ไว้ แต่มันช่างเศร้าสร้อยเพราะมันยิ่งทำให้เห็นรอยปริแตกที่ไม่อาจเก็บซ่อนได้อีกต่อไป แผลลึกเรื่อเรืองอยู่ในห้องสลัว คุณคิดถึงสิ่งที่ไม่อาจไขว่คว้า อย่างเช่นการคิดถึงเขาในวันที่เขาไม่อยู่อีกต่อไป หรือคิดถึงความรักที่ไม่อาจหวนคืนในวันที่ทนเขาไม่ได้อย่างวันนี้	You thought you’d love him. Travel- ling together would clench the relation tight, but sadly it made you see all the more the cracks that couldn’t be concealed any longer. A deep wound glows in the dim room. You miss what cannot be grasped, for example missing him when he won’t be there any longer or missing the love that won’t come back on days when you can’t stand him like today.
ชายสวมแว่นดำยังสูบบุหรี่ไม่รู้จบอยู่บนบันไดซึ่งปูทับด้วยผ้าพลาสติกสีเขียว แสงแดดสาดส่องควันบุหรี่ลอยอ้อยอิ่ง คุณอยากถ่ายภาพเขาไว้ แต่ไม่กล้าสื่อสาร  ราวกับเขาเป็นส่วนหนึ่งของโรงแรมนี้และคุณเป็นสิ่งแปลกปลอม เป็นของชำรุดที่ถูกวางทิ้งไว้จนแม้แต่การจ่ายเต็มราคาสามคืนสำหรับห้องพักริมระเบียงไม่พอเพียงจะกลบความไม่เข้ากันนั้น	The man with the sunglasses per- petually smoking is on the stairs which are carpeted with green plastic. Sun- light suffuses the lingering smoke. You’d like to take a picture of him but do not dare communicate as if he was a part of this hotel and you something foreign, something defective that’s been discarded, and even having paid the full rate for three nights in the bedroom with balcony isn’t sufficient to cover up that mismatch.
คุณพบแมวที่ระเบียง แมวลอบเข้ามาในห้อง คุณเดินรอบเมืองจนเหนื่อยล้า แดดร้อนระอุบาดผิวจนแสบไหม้  คุณล้มตัวลงนอนนึกโมโหในอก ชายคนรักนั่งลงถอดเสื้อออก ดูเขาจะยังไม่พอใจที่คุณไม่พอใจ แมวตัวนั้นหลบเข้ามาในห้อง แมวสีเทาขนสีเดียวกับควันบุหรี่ มันแทบไม่ส่งเสียง เข้ามาคลอเคลียปลายเท้า คุณเตะมันด้วยความรำคาญ มันส่งเสียงออกมาคำหนึ่งแล้วหลบหายไปทางหน้าประตูที่มันลอดเข้ามา แดดบ่ายสาดส่องอยู่หลังกระจกฝ้าและม่านหนาหนักที่พะเยิบไหวจากแรงพัดลมเพดาน	You find a cat on the balcony. The cat sneaks into the room. You walked around town until you were weary. Blazing sunlight frazzled your skin until it hurt. You let yourself down on the bed with thoughts of anger in your chest. The man you love sits down and takes off his shirt. He still seems unhappy that you are not happy. That cat skulks into the room, a grey cat its coat the colour of cigarette smoke. Almost soundless, it comes and rubs its affection at your feet. You kick it out of annoyance. It utters a squeal then makes itself scarce by the door it came through. The after- noon sunshine blazes behind the frosted glass and the heavy thick curtain which sways under the power of the ceiling fan.	==
แมวยังคงเข้ามาในห้องที่ไม่มีคนอยู่ ห้องหมายเลข 201 เรื่อเรืองแสงไฟ  มันกระโดดขึ้นบนเตียง นอนลงบนร่องรอยของไออุ่นที่เจือจางไปแล้ว ผู้คนออกไปอยู่กันบนถนน ห้องว่างเปล่าราวกับโลกหลังเปลือกตา ในความฝันของแมวโลกเป็นเหมือนตอนที่มันตื่นอยู่ สลัว อ่อนนุ่มและเกียจคร้าน แมวเผลอหลับไปสักห้าหรือสิบนาที มันลุกขึ้น แล้วกลับออกไปทางที่มันมา กระโดดแผล็วลงไปชั้นล่าง เยื้องย่างขึ้นบันไดด้วยอาการของสตรีสวมกี่เพ้าเยื้องย่างไปซื้อบะหมี่กินเพียงลำพัง เข้าไปคลอเคลียกับเท้าของชายสวมแว่นกันแดด ผมสั้นเกรียน  เขาคาบบุหรีไว้ในปาก อุ้มแมวขึ้นมาเล่นลูบคอมันเบาๆ แมวครางเป็นสุข	The cat re-enters an empty room, Room 201, suffused with reflected light. The cat jumps on the bed, lies down on the remnants of a warmth now gone. The people have gone out onto the road. The room is empty like a world behind eyelids. In the cat’s dream, the world is as when it’s awake, dim, soft and indolent. The cat drifts into sleep for five or ten minutes. It gets up and then goes out the way it came in, jumps swiftly down the stairs, treads up the stairs with the air of a woman in a sheath dress walking with grace to go and buy noodles on her own, and enters to show affection at the feet of the man with the sunglasses and close cropped head. He clasps the cigarette between his lips, scoops up the cat and gently strokes its throat. The cat purrs happily.
ความสัมพันธ์ของคุณกับเธอเหมือนความสัมพันธ์ของแมว  แมวที่ไม่มีใครเป็นเจ้าของมันได้ และการพยายามเป็นเจ้าของรังแต่จะทำให้แมวหนีไปจากคุณ	The relation between you and her is like the relation with the cat, a cat which nobody can own and which any attempt to own will only send fleeing away from you.
ห้องเรื่อเรืองเหมือนโลกหลังเปลือกตาเมื่อคุณนอนในแสงไฟ คุณนอนเรียงเคียงข้างคนรักในห้องที่ว่างเปล่า พอคุณหลับ คุณก็จะอยู่คนเดียว โลกเลือนลับดับสูญ แสงโคมไฟสาดส่องแต่ไม่เห็นผู้คน มีแต่ผ้าปูที่นอนว่างเปล่า  ที่บันไดไร้ผู้คน มีแต่ควันบุหรี่อ้อยอิ่ง ได้ยินเสียงแมวร้องจากที่ไกลๆ	The gloomy room is like a world behind eyelids when you lie under the light. You lie alongside your lover in an empty room. As soon as you fall asleep, you’ll be alone; the world will dissolve into oblivion. The bulb light is bright but there’s no one to be seen. There’s only the empty bed sheet. There’s no one on the stairs. There’s only lingering cigarette smoke. The mewing of a cat is heard from afar.
=	Previously unpublished; sent by the author on 15.8.2012.
	Wiwat Lertwiwatwongsa, a well-known film critic under the pen name Filmsick, is at the forefront of modern Thai writing with such works as Alphaville Hotel, A tale without a name and A damaged utopia (all available from thaifiction.com). See also ‘Made of glass’, published here.	=

Tagged: alienation, วิวัฒน์ เลิศวิวัฒน์วงศา, disjunctive relationship, frustration, Macau, SanVa Hospedaria, Wiwat Lertwiwatwongsa, Wong Kar-wai