Conversation – Jirat Chalermsanyakorn

บทสนทนา	CONVERSATION
จิรัฏฐ์ เฉลิมแสนยากร	JIRAT CHALERMSANYAKORN
–		TRANSLATOR’S KITCHEN
–
ในร้านเหล้าโกโรโกโส ไฟสีเขียวแดงเรื่อเรืองลงบนตัวเขา แสงบางส่วนทาบลงบนเพดานและผนังร้านที่ติดรูปขนาดใหญ่เป็นภาพทิวเขาและดอกไม้สีซีดจาง เพลงเพื่อชีวิตจากตู้เพลงดังแข่งกับเสียงพูดคุยของกลุ่มชายฉกรรจ์สี่คนโต๊ะถัดไป ทั้งหมดใส่กางเกงลายพราง สวมเสื้อยืดคอกลม พวกเขาแสดงท่าทางในการคุยประกอบ ชายผมเกรียนที่สุดพูดมากที่สุดในกลุ่มนั้น เขาพูดถึงการหลับนอนกับโสเภณีเมื่อคืน แล้วคนอื่นก็ผสมโรงตาม บางคนพูดถึงการตายของใครบางคน อีกคนก็ทำหน้าสลดลง บางคนยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม และมีคนหนึ่งในนั้นมองเห็นชายคนที่นั่งอยู่คนเดียวยกเบียร์ขึ้นดื่ม	In the rundown off-licence soft green-red light falls on him. Some of the rays fall on the ceiling and the walls hung with large pictures of mountains and flowers in faded colours. The loud ‘song for life’ from the jukebox competes with the voices of the four young men sitting at the next table, all of them dressed in camou­flage trousers and T-shirts. They are deep in conver­sation. The man with the shortest crew cut speaks the most. He talks about sleeping with a prostitute the night before, and then the others join in. One of them talks of someone’s death. Another makes a sad face. Some raise their glasses of alcohol and drink, and one of them looks at the man sitting on his own as he too raises his glass and drinks.	ร้านเหล้า: a liquor store in American English, an off-licence in British English.เพลงเพื่อชีวิต or songs for life are songs with a social or political message, as favoured by progressive Thais in the past forty years or so.
เมื่อวางแก้ว เขาเติมเบียร์ลงไปอีก และมองไปหน้าร้านซึ่งเป็นลานดินกว้างก่อนจะถึงถนนสายใหญ่ที่มุ่งตรงไปกรุงเทพฯ แสงไฟสวนกัน แต่ไม่อยู่ในสายเขา ชายร่างใหญ่พุงยื่นในเสื้อกล้ามสีขาว กางเกงสีกากี เดินเซซวนมากับหญิงสาวเสื้อกล้ามสีแสด กางเกงสีดำขาสั้นรัดทรงขับผิวขาวตัดกับความมืดค่ำฉากหลัง เมื่อมาถึงหน้าร้าน หัวเข็มขัดทองของชายอ้วนก็วาวขึ้นกระทบแสงไฟสีเขียวแดง ก่อนจะหม่นลงเมื่อเข้ามาภายในร้าน หัวเขาล้านครึ่งหนึ่ง ส่วนผมที่เหลือมีหงอกแซมอยู่เต็ม ฝ่ายหญิงกระซิบอะไรบางอย่างที่ข้างหู เขาก็หัวเราะลั่นจนน้ำลายแตกเป็นฝอย และพากันมานั่ง	When he puts his glass down he fills it up again with beer and looks at the front of the shop which is a wide expanse of beaten earth stretching to the main road which leads straight to Bangkok. Lights crisscross out there. A stout man with a prominent belly in a white under­shirt and khaki trousers comes by reeling, along with a young woman in a tight-fitting orange-red singlet and black shorts, her skin starkly pale in the surround­ing evening darkness. When they come to the front of the shop, the golden buckle of the fat man’s belt catches the green-red light before turning dull as they enter. He is half bald and what remains of his hair is streaked with grey. The woman whispers something in his ear. He bursts out laughing, so much so that he froths at the mouth, and they proceed to be seated.	แต่ไม่อยู่ในสายเขา: no direct translation, but ‘crisscross out there’ says it all.
ฝ่ายหญิงหันซ้ายหันขวา มองเห็นชายหนุ่มที่นั่งอยู่คนเดียวโต๊ะเยื้องกัน เขายกแก้วขึ้นจิบเบียร์ เงยมองนาฬิกาบนเพดาน มันบอกเวลาบ่ายสามโมงอยู่อย่างนั้นตั้งแต่เข้ามาในร้าน แล้วลดสายตาเหลือบมองผู้หญิงคนนั้น เขาเห็นลิปสติกสีกุหลาบเข้มจัดบนใบหน้าขาวผ่องของหล่อน และเลยลึกลงมาเห็นเนินอกแน่นในตัวเสื้อกล้ามเล็ก แล้วหลบสายตาไปทางหน้าร้าน ยังไม่มีใครเข้ามา นอกจากแม่ค้าหาบของมาหยุดตรงลานดิน บางคนหยุดถาม และชี้มือไปที่ของในหาบ แม่ค้าเปิดห่อให้ดู ลูกค้าส่ายหน้า เดินจากไป แม่ค้ากลัดห่อกลับคืน ก่อนมองเข้ามาในร้านเหล้า เห็นเขานั่งส่ายหน้า แล้วแม่ค้าก็เดินจากไป	The woman looks left and right, sees the young man who sits alone at an adja­cent table. He raises his glass and takes a sip, looks up at the clock on the wall which has been saying three o’clock since he ent­ered the shop, then lowers his gaze to take a look at the woman. He sees the dark pink lipstick on her alabaster face and, looking down, sees the globes tightly caught in the singlet, then looks away to the front of the shop. Nobody has come yet, except a woman peddler who stands in the earthen open space. Some people stop by to ask and point at the goods in her baskets. The woman opens a packet to show them. They shake their heads and walk away. The peddler closes the packet and puts it back before looking towards the off-licence. She sees the young man who sits alone shaking his head. She walks away.	In descriptive passages like this one, it is important to refrain from using possessive pronouns when articles are implied: ‘the dark pink lipstick’, ‘the globes’ rather than ‘her dark pink lipstick’, ‘her globes’.บางคน (some people) is weird: how many of them? How long is this going on for? An editor would have told the author to reduce them to one for verisimilitude.
เขาหันไปทางกลุ่มชายสี่คนนั้น เพราะเสียงหัวเราะ เจ้าของร้านเดินผ่านโต๊ะเขาไปที่โต๊ะชายหญิง ฝ่ายชายสั่งเบียร์ ส่วนฝ่ายหญิงสั่งกับสองสามอย่าง เมื่อเจ้าของร้านเดินกลับไป ฝ่ายชายก็หันไปคุยกับฝ่ายหญิง เขาจูบบนหน้าผากและแก้มหล่อน มือลูบไล้ไปตามซอกขา หล่อนผลักอกเขา หัวเราะร่วน แล้วก็ซบหน้าลงกับไหล่หนาของเขา ส่วนสายตาหันไปสบกับชายหนุ่มที่นั่งอยู่คนเดียว หล่อนมองหัวไหล่และมัดกล้ามในเสื้อยืด ไล่ขึ้นไปตามลำคอที่หนาเป็นลำ กรอบหน้าเป็นโครง จมูกคมสัน และดวงตาดำเป็นมันในแสงสลัว เขาเห็นขนตาปลอมของหล่อน ดวงตากลมโต ใบหน้านวลนั้นมีเม็ดเหงื่อผุดพรายขึ้นประปราย หล่อนยิ้ม และแลบลิ้นออกมาเลียลิปสติกริมฝีปาก เขาหลบหน้าออกไปที่ถนน ไฟรถยนต์วาบไหวไปมา บางขณะก็ไม่มีรถผ่าน เลยไปอีกฟากเป็นทุ่งนาสีดำ เขาเลิกคิ้ว แล้วก้มลงลูบไปที่ขอบกางเกงด้านข้างที่เป็นสัน เงยหน้าขึ้น พรายฟองเบียร์ มีแสงไฟแดงเขียวเข้ามาปะปน เขายกมันขึ้นดื่ม วางแก้วว่างไว้ หมาเห่ามาจากนอกร้าน เขาเงยขึ้นดู มันเป็นหมาผอมโซตัวหนึ่ง วิ่งไล่หมาผอมโซอีกตัวหนึ่งผ่านไป เขายกมุมปากยิ้มเล็กน้อย และรินเบียร์ลงในแก้ว	He turns towards the foursome because of their peals of laughter. The shop owner walks by his table to the table of the man and woman. The man orders a beer, the woman two or three kinds of munchies. When the shop owner walks back, the man turns to address the woman. He kisses her on the forehead and the cheeks. His hand strokes the length of her thighs. She pushes his chest away, laughs heart­ily and then buries her head into his thick shoulder, while her eyes meet the eyes of the young man who sits on his own. She looks at the shoulders and the muscles under his T-shirt, moves up to the thick neck, bony face, sharp nose, and the eyes, black and shiny in the dim light. He sees her false eyelashes, her big round eyes. Her creamy face glistens with drops of sweat. She smiles and her tongue sticks out to lick the lipstick around her mouth. He looks away towards the road. Car lights flash back and forth. At times there are no cars going by. Beyond the road is a black field. He raises his eyebrows and then bends over to pull at the creases of his trousers, then looks up. The beer bubbles reflect the green-red light. He raises his glass and drinks, puts down the empty glass. Dog barking resounds outside. He looks up. It’s a scraggy dog chasing another scraggy dog. He raises a corner of his mouth in a little smile and refills his glass.	กลุ่มชายสี่คนนั้น: although usually pertaining to the spoken language, ‘the foursome’ is a crisper alternative to the literal ‘the group of those four men’.Here note the use – and suppression – of the article ‘the’. I felt that ‘and the eyes’ rather than ‘and eyes’ was requested as the eyes are characterised by what follows; the absence of the article would sound slightly weird.‘a black field’ or ‘black fields’? The Thai doesn’t specify, not that it matters much.
เขาได้ยินกลุ่มชายฉกรรจ์พูดถึงความตายอีกครั้ง น้ำเสียงจริงจังและดังขึ้นกว่าเดิม เขาเหลียวไปมอง ชายผมเกรียนที่สุดในกลุ่มกำลังพูดถึงคนตาย ปืน ระเบิด และความชุลมุน ชายอีกคนผสมความเห็นเข้าไป สีหน้าเรียบ อีกคนหนึ่งยกมือขึ้นตบหัวไหล่คนที่เล่า แล้วเงียบไป อีกคนพูดขึ้นมาถึงนาแห้งแล้งของฤดูกาลนั้น เขาลูบหัวและลูบหน้าตัวเอง คนที่นั่งข้าง ๆ ดึงมือเขาออก ขะยั้นขะยอให้ดื่มเหล้าในแก้วให้หมด แต่คนนั้นปฏิเสธ ตาเขาแดงฉ่ำ อีกคนหนึ่งบีบไหล่เขาแรง ๆ บางคนพยายามเปลี่ยนกลับไปคุยเรื่องโสเภณี พูดถึงการร่วมเพศอย่างพิสดาร และแค่นหัวเราะออกมา เพลงเพื่อชีวิตดังกระแทกเป็นจังหวะ พวกเขาพากันเงียบไป ใครคนหนึ่งในสี่คนนั้นมองไปที่โต๊ะชายหญิง เขาเห็นว่าฝ่ายชายกำลังลูบบนเนินหน้าอกฝ่ายหญิง มืออวบและสวมแหวนทองฝังเพชรคับนิ้วสะท้อนแสงเป็นจุดเล็กบนเสื้อกล้ามที่ตึงและโค้งเว้า เพื่อนของเขาหันไปมองตาม แล้วหันกลับมา แล้วหันกลับไปมองอีก เขาเห็นหล่อนซบหน้ากับไหล่ฝ่ายชาย ผมยาวสยายลงบนไหล่ของหล่อนและบางส่วนบนไหล่ของฝ่ายชาย บางเวลาหล่อนเงยหน้าให้เขาจูบ แล้วหัวเราะถือขวดเบียร์และแก้วแช่เย็นจัดเป็นไอขุ่นออกมา ฝ่ายชายชี้ไปที่แก้ว เจ้าของร้านรินให้ แล้วก็เดินกลับไปหลังร้าน ให้กัน ฝ่ายชายมองไปทางหลังร้าน เจ้าของร้านเดิน	Hears the group of young men talking about death once again in earnest voices loud­er than be­fore. Turns to look. The man with the shortest crew cut is speaking about who died, about guns, explo­sions and chaos. Another man adds his grain of salt with a poker face. A third one raises his hand and gives a tap on the speaker’s shoulder, and then it’s quiet. Another man talks about the rice fields being very dry that season. He runs his hand over his head and face. The man sitting next to him pulls his hand away, encourages him to drink up, but he refuses. His eyes are dark red. Another man gives his shoulder a hard squeeze. Some of them try to change the subject and talk about prosti­tutes, telling of couplings with a luxury of details and forcing out laughs. The song for life is deafening at times. The lot of them fall silent.One of the four looks at the couple’s table. He sees the man fondling the woman’s breasts. The chubby hand has a gold ring on one finger, its diamond reflecting the light as a dot on the tight curved singlet. A friend of his follows his gaze then looks away then looks again. He sees her bury her face in the man’s shoulder. Her long hair flows down her back and part of it down the man’s back. At times she raises her face for him to kiss her and then they laugh. The man looks towards the back of the shop. The shop owner walks up carrying a bottle of beer and a glass misty with frost. The man points at the glass. The shop owner fills it up and then walks back.	Here, and a couple of paragraphs further down, deliberate suppression of the personal pronoun (เขา) as, paradoxically, it makes it more obviously it is that particular man who is the subject of the development – a writing technique in tune with the author’s style, which seems to owe much to William Faulkner.
ผ่านโต๊ะของชายกลุ่มนั้น หยุดพูดอะไรสองสามประโยค ชายคนหนึ่งในกลุ่มส่ายหน้า และหันกลับมาคุยกัน ดูจะเบาเสียงลง บางคนชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ฝ่ายที่เล่า และยิ้มออกมา อีกคนหน้านิ่ว และทำท่าเหมือนจะลุกขึ้น อีกคนดึงแขนไว้ ฝ่ายถูกดึงสะบัดแขน และยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม อีกคนยื่นบุหรี่ให้ เขารับมาดูดเข้าไป แล้วพ่นออกมาเป็นสาย อีกคนพูด และกำหมัดต่อยไหล่เขาเบา ๆ เขาเฉหน้าไปทางอื่น ใครอีกคนหยิบแก้วของเขาไปชงเหล้า แต่ในถังน้ำแข็งมีแต่น้ำ เขาหันซ้ายขวา เห็นชายที่นั่งอยู่คนเดียวนั้น	Passing by the table of the group, he stops to say a few words. One man in the group shakes his head and turns to talk to the others, lowering his voice it seems. Some lean over to be closer to the speaker and smile, and one man frowns and makes as if to get up. Another holds him back by the arm. He shakes him off and raises his glass and drinks. He is given a cigarette. He takes it, lights up and then ex­pels a long line of smoke. Another friend says some­thing and punches him lightly on the shoulder. His head jerks away. Someone else takes his glass to refill it, but in the ice bucket there is only water. He looks left and right, sees the man who sits alone there.	In English, when a subject is already mentioned, ‘the’ is preferred to ‘that’ on next appearance, as in ‘at the time’ rather than ‘at that time’, or, in the next paragraph, ‘the man’ rather than ‘that man’(ชายคนนั้น).
เขากำลังเหม่อมองออกไปนอกร้าน ผมประใบหูและเป็นรากไทรที่ท้ายทอย มือลูบแก้วเบียร์ มีแหวนและกำไลเงิน เขาตะโกนเรียก ชายคนนั้นหันมา เขาถามชื่อ ชายคนนั้นตอบ ฝ่ายถามยกมือและผงกหัวลงสองสามครั้ง ชายคนนั้นหันกลับไป	Gazing vacantly outside. His hair covers his ears and nape. His hand cups the glass of beer. It has a ring and a silver bracelet. He calls out. The man turns round. He asks his name. The man answers. He raises his hand and nods two or three times. The man turns away.	สองสามครั้ง: ‘two or three times’ can also be translated as ‘a few times’. Here, two or three is enough.
เขาอมนิ้วหล่อนเข้าไป หล่อนชักมันออกมา แล้วเอากำปั้นทุบลงบนอกเขาเบา ๆ เขาหัวเราะ หล่อนยิ้ม เขายกเบียร์ที่เหลือขึ้นดื่ม แล้วมองไปยังชายคนที่ถามชื่อเขาเมื่อครู่นี้อีกครั้ง เขากำลังคุยกับเพื่อนอีกคน และยกบุหรี่ขึ้นดูด นิ้วดำคล้ำ ข้อแตก เขาหัวเราะเห็นเหงือกดำ และมีเส้นริ้วขึ้นที่หางตา เขาเอานิ้วที่คีบบุหรี่นั้นชี้หน้าเพื่อนในกลุ่ม เพื่อนลุกขึ้นยืนตบหัวเขา เขาถูหัว และหัวเราะ ใครอีกคนยังนั่งเฉยมองไปที่จานกับแกล้ม เพื่อนอีกคนผลักเขาเบา ๆ เขาหันหน้าไปมองที่โต๊ะชายหญิงคู่นั้นอีก เห็นสร้อยพระที่ชายอ้วนห้อย เป็นสีทองหม่นบนเสื้อกล้ามสีขาว มือยังลูบไปตามเรือนร่างของฝ่ายหญิง เขาพูดถึงการงานที่ผ่านมาเมื่อกลางวัน พูดถึงเงินทองที่หล่อนจะได้ การพาหล่อนไปเที่ยวห้างในกรุงเทพฯและบทรักที่จะถึงในคืนนี้ หล่อนเอานิ้ววางบนริมฝีปากเขา เล็บสีแดงของหล่อนตัดกับริมฝีปากดำคล้ำและยับย่นของเขาหยิบเบียร์ขึ้นจิบ เงยหน้าเห็นชายคนหนึ่งในกลุ่มนั้นนั่งมองมา เขาวางแก้วลง ส่วนชายคนนั้นหันกลับไปทางกลุ่มเพื่อน เขาเห็นแต่หลังของชายคนนั้น ท้ายทอยผมเกรียน ไหล่กว้าง เขาหันไปพูดกับฝ่ายหญิงสองสามประโยค แล้วลุกขึ้น เดินไปยังโต๊ะชายฉกรรจ์สี่คนนั้น	Raises what remains of his beer and drinks, and then looks at the man who asked his name a moment ago once again. He is talking with another friend and smoking, stained fingers with wrinkled knuckles. He laughs, airing black gums, and furrows appear at the corners of his eyes. With his hand holding the cigarette he points one of his friends in the face. His friend stands up and slaps him on the head. He rubs his head and laughs. A man in the group still sits impassive, gazing at the plate of titbits. A friend pushes him lightly. He turns round to look at the couple once again, sees the amulet hanging on the fat man’s neck, dull gold on the white undershirt. The hands are still fondling the woman’s body. He is talking about the work done during the day, about all the wealth she will have, about taking her shopping in Bangkok and making love later tonight. She puts her finger to his mouth. Her red finger­nails contrast with his dark, chapped lips. He sucks her finger into his mouth. She jerks it out, then her fists punch his chest lightly. He laughs. She smiles. He takes a sip of beer, looks up, sees a man in the group looking at him. Puts the glass down. As for the man, he turns back to his group of friends. He only sees the back of that man, his shaved nape and wide shoulders. He turns back to say a few words to the woman then gets up, walks over to the table of the four men.
เมื่อก้าวไปยังไม่ถึงที่ ชายทั้งสี่คนก็ลุกขึ้นยืน บางคนยกมือไหว้ เขายกมือตอบ เขาเริ่มคุย ทักทาย และหันไปเห็นชายคนนั้นยังก้มหน้า เขาเรียกชื่อชายคนนั้นทำท่าจะเดินออกไป แต่เขาก็เดินเข้าไปดัก จับไหล่ และพูดอะไรบางอย่าง แต่เขามองไปที่อื่น ชายอ้วนหันไปยิ้มแห้ง ๆ ให้กับคนอื่น แล้วเดินกลับไปที่โต๊ะ ฝ่ายหญิงลุกขึ้น เขาตะโกนเรียกเจ้าของร้าน จ่ายเงิน แล้วเดินออกนอกร้านไป ตามด้วยฝ่ายหญิง ก่อนพ้นหน้าร้าน หล่อนหันมามองชายที่นั่งอยู่คนเดียว	As he has yet to reach them, the four men stand up, some of them joining their hands and bowing. He raises his hands to return the gesture. He begins to speak, greeting them and, turning round, sees the man still sitting with his head bowed. He calls him by name. The man makes as if to leave, but he walks to him to restrain him, takes him by the shoulder and says something, but the man looks elsewhere. The fat man turns and smiles dryly at the others and then goes back to his table. The woman gets up. He calls the shop owner over, pays and then walks out of the shop, followed by the woman. Before going through the door, she turns to look at the man sitting by himself.	ก้มหน้า: head bowed, head lowered, head hung: there is a choice of expressions in English, depending on the degree of respect, weariness or guilt that is implied.
เขามองผมหล่อน ลงมาที่สะโพกและเรียวขาที่เดินบดเบียดออกไปอย่างรีบร้อน เจ้าของร้านเดินผ่านตามออกไปหน้าร้าน จนสองคนนั้นข้ามถนนไปอีกฝั่ง เจ้าของร้านหันซ้ายขวา ห้องแถวละแวกนั้นปิดหลายร้าน เขาเดินกลับเข้ามาเห็นชายที่นั่งอยู่คนเดียวชูนิ้วชี้ เจ้าของร้านโบกมือ ส่ายหน้า แล้วเดินไปที่ชายกลุ่มนั้น บอกอะไรสองสามประโยค ใครคนหนึ่งชี้ไปที่ขวดโซดาเต็มอยู่สองขวด เจ้าของร้านพยักหน้า พวกเขานั่งลง ชายทั้งสามหันหน้ามาที่เพื่อนที่นั่งก้มหน้า คนข้าง ๆ วางมือลงบนไหล่ แล้วเขาก็เงยหน้า เพื่อนบอกว่าคืนนี้จะพาเขาไปซ่อง อีกคนเย้าว่าจะเอากี่คน เขาไม่ตอบ เพื่อนอีกคนเอ่ยชื่อผู้หญิง เขายังนั่งก้มหน้าเพื่อนสองคนบอกจะไปเข้าห้องน้ำ ลุกขึ้นแล้วเดินไปหลังร้าน อีกคนบอกจะไปเอาบุหรี่ที่รถ แล้วก็ลุกไป	He looks at her hair. It flows down to her hips and tapering legs that hurry out. The shop owner walks past him and goes and stands outside until the couple crosses the road to the other side. He then looks left and right. Many of the shop houses around here are closed. He walks back, sees the man who sits alone raise one finger. He waves at him, shakes his head and then walks up to the group of men, says a few words to them. One of them points to the two full bottles of soda. The shop owner nods. They all sit down. Three of them turn to look at the fourth who sits head hung. The man next to him puts his hand on his shoulder and he looks up.His friend tells him tonight he’ll take him to a brothel. Another friend jokes about how many he’ll want. He doesn’t answer. Yet another friend says a girl’s name. He still sits head lowered. Two of his friends say they’re going to the gents, get up and then walk to the back of the shop. The third one says he’ll go and get cigarettes in the car, then gets up and leaves.	– – – – – – – – บอกอะไรสองสามประโยค: ‘two or three sentences’ sounds awfully long; ‘a few words’ seems preferable.
เขาผ่านชายที่นั่งอยู่คนเดียว แล้วยิ้มให้ ชายคนนั้นพยักหน้าตอบ ชายที่ใส่กางเกงพรางเดินพ้นหน้าร้านไป เขายกเบียร์ขึ้นดื่ม แล้วลุกขึ้น เดินไปที่โต๊ะชายคนที่นั่งก้มหน้าอยู่คนเดียว เขากุมขมับ เมื่อเดินไปถึง เขาพูดทักขึ้น ชายคนที่นั่งเงยหน้า ชายคนที่ยืนยิ้มให้ แล้วบอกอะไรบางอย่าง แล้วเปิดชายเสื้อให้ดู มองเห็นด้ามสีดำและสันเหล็กเป็นเงา เขาลุกขึ้นทันที ทั้งสองมองกันครู่หนึ่ง แล้วชายคนหนึ่งก็นำชายอีกคนหนึ่งเดินออกไปนอกร้าน	Walks past the man sitting alone and smiles at him. That man answers with a nod. He walks out of the shop. The man raises his glass, drinks and then gets up, walks to the table where the man sits alone with his head in his hands. When he reaches the table, he utters a greeting. The seated man looks up. The man standing smiles at him and then tells him something, then opens his shirt to show his chest, revealing a black grip with a glossy barrel. He stands up at once. The two of them look at each other for a moment and then one man leads the other out of the shop.	Contrary to what is stated above, ‘that man’ rather than ‘the man’ is used here to avoid a repetition.– – – – เปิดชายเสื้อให้ดู: here again a literal translation (opens the hem of the shirt to show) is no good, so the sentence had to be reworked.
ชายคนที่ออกไปหยิบบุหรี่ที่รถเดินกลับมา เห็นชายสองคนกำลังเดินสวนออกไป จึงเข้าไปถาม เมื่อคุยกันสักพักเขาก็แยกเข้ามาในร้าน ให้ชายสองคนนั้นเดินข้ามฟากถนนไป เขาเดินกลับเข้ามาในร้าน เห็นเพื่อนสองคนกลับมานั่งที่โต๊ะ เขาอธิบายให้เพื่อนฟังถึงเหตุผลที่อีกคนกลับไปก่อน จากนั้นก็ได้ยินเสียงปืนดังขึ้นนัดหนึ่ง และไม่นานก็ตามมาอีกนัด เขาทั้งสามลุกขึ้น เดินออกไปหน้าร้าน มองไปยังทุ่งนาฝั่งตรงข้าม เขาเห็นชายสองคนเดินกลับมา เดินตรงมายังเขาทั้งสาม	The man who has gone out to fetch cigar­ettes walks back, crosses the two men on their way out, so walks up to them. After talking for a while, he leaves them and en­ters the shop while the two men cross the road and walk on. He walks back into the shop, sees his two friends already back sitting at the table. He explains to them why the other one has left. After that they hear a gunshot, soon followed by another. The three of them stand up, walk out to the front of the shop, peer at the field across the road. They see the two men returning, walking straight back to where they stand.	– – – – – – – – – มอง: literally means ‘to look (at)’, ‘to glance’, but here the proper verb is ‘to peer’ (เขม้นมอง), which implies difficulty (it’s dark out there).
เขาเดินเข้าไปหา แล้วถามถึงสาเหตุ แต่เขาทั้งสองเพียงแค่ยิ้มออกมา แล้วชี้ไปที่เจ้าของร้านกำลังเดินมา เขาบอกราคาค่าเหล้าและกับแกล้ม ชายคนหนึ่งล้วงเงินออกมา ยื่นให้ เจ้าของร้านทอนเงิน แล้วถามว่าคืนนี้จะไปไหนกันต่อ ชายคนหนึ่งบอกว่าจะไปซ่อง เจ้าของร้านถามว่าไปกันแค่สามคนเหรอ อีกคนบอกว่าไปกันห้า แล้วชี้ไปที่เพื่อนทั้งสองคน เจ้าของร้านหันซ้ายขวาบอกว่าอย่าทำตลก แล้วก็เดินเข้าร้านไป ก่อนที่จะดึงประตูเหล็กลงมา เจ้าของร้านเห็นทั้งสามคนยืนหันไปทางเดียวกัน พูดคุยอะไรบางอย่าง จากนั้นก็พากันข้ามถนน แล้วก็ลับหายไปในความมืดของทุ่งนา…	He walks up to the two of them then asks why but they merely smile, then point to the shop owner who is coming out. He tells them how much for the drinks and titbits. One man pulls out some money, proffers it. The shop owner gives him the change and then asks where they’re headed. One of them says they’re going to a brothel. The shop owner asks if only the three of them are going. Another man tells him five and then points to his two other friends. The shop owner looks left and right and tells them not to do anything foolish and then walks back into the shop. Before pulling the iron door shut, he sees the three of them who stand looking in the same direction, talking about something. After that they cross the road and disappear into the darkness of the field.
.	.	.
	Jirat Chalermsanyakorn, 26, is a literary essayist and the author of a dozen short stories, including ‘Just looking’ (Bangkok Post, 3 May 2010). . Jirat’s profile (Bangkok Post) by Vasana Chinvarakorn	.

Tagged: จิรัฏฐ์ เฉลิมแสนยากร, ร้านเหล้า, Jirat Chalermsanyakorn, liquor store, murder, off-licence